سلام
منم یه آدم بی هویت.البته تو نت.تو دنیای روزمرم یه هویت خیلی معلومی دارم که همه منو با اون می شناسن.ولی دلم نمی خواد تو دنیای مجازی کامپیوترم کسی منو بشناسه.دلم میخواد هرچی می خوام بگم.می خوام حرفامو کامل بزنم بدون هیچ دغدغه ای،بدون هیچ واهمه ای از شناخته شدن.می خوام درد و دلامو بگم.دیگه خسته شدم از بس سانسور شده کارامو انجام دادم .
خسته شدم از بس تو وبای دیگم منو شناختن.تمامه فک و فامیلامون ریختن تو وبم.خوب آدم مجبور می شه حرف دلشو با سانسور بگه.به خدا خسته شدممممممممممممم
می خوام فقط برای خودم بنویسم.می خوام هر وقت خواستم بیام بنویسم.نمی خوام محدود باشم به حرفای دیگرون.می خوام دغدغه های روزانمو بنویسم تو اینجا.می خوام خاطرات نه چندان مهممو بنویسم تا بعدها بیام بخونم.شاید یه درسی گرفتم.
می خوام بعدنا که اومدم خوندمشون بفهمم تو این سن و سال چیا منو آزار می داد.می خوام بعدها این وبمو به چیلدرنام نشون بدم تا شاید از استرس های روزمرشون کم تر بشه.می خوام بدونن که من چطوری بزرگ شدم و تجارب خودمو چطوری کسب کردم
می خوام به خودم کمک کنممممممممممممممممممممم
می خوام خستگی هام رو کمتر کنم.می خواممممممممممممممممممممممممممممممممم همه چیرو به دست زمانه بدم
می خوام بدون هیچ ترسی از لو رفتن همه چیزمو بگم
مثل اینکه من همه چی می خواممممممممممممممممممممممم!!!!!!!!!!!!!